Musimy jako społeczeństwo zwracać większą uwagę jak to, co robimy wpływa na świat i naturę. Wiemy, że nasza obecność na Ziemi nie jest dla niej “darmowa”. Jesteśmy częścią skomplikowanego ekosystemu, który komplikujemy jeszcze bardziej wykorzystując naszą dominację do tworzenia kolejnych wynalazków i technologii. Od ponad 20 lat proponuje się nawet wprowadzić do słownika nową epokę geologiczną – antropocen, czyli czas, w którym człowiek zaczął globalnie i gwałtownie wpływać na ekosystem Ziemi.

Jedną z logicznych, chociaż jeszcze nie tak znanych metod na dojście do porozumienia z naszą planetą jest zastosowanie gospodarki obiegu zamkniętego. Jest to system, w którym wykorzystanie zasobów i produkcja odpadów są minimalizowane poprzez nieustanne ponowne wykorzystywanie i recykling materiałów. W przeciwieństwie do tradycyjnej gospodarki linearnego obiegu, gdzie surowce są wydobywane, przetwarzane, używane, a następnie stają się odpadami, gospodarka obiegu zamkniętego dąży do stworzenia cyklu, w którym odpady stają się ponownie surowcami.

Dlatego tworzymy grę fabularną pt. “Siła Wiecznego Obiegu”, dzięki której w atrakcyjnej formie będzie można edukować młodych ludzi w zakresie filozofii gospodarki obiegu zamkniętego. Poniżej zamieszczamy fragmenty podręcznika do tej gry.

“Jest rok 2057. Warunki życia na Ziemi są bardzo trudne. Liczba ludności na planecie przekroczyła już 10 miliardów, zasoby naturalne takie jak węgiel, złoża metali, a nawet woda są już na wyczerpaniu, a katastrofy naturalne występują coraz częściej. Według przypuszczeń naukowców za kolejne 100 lat życie na Ziemi już prawie nie będzie możliwe. Ludzkość nie ma już innego wyboru, tylko szukać sposobu na życie na innych planetach. Pierwszym wyborem stał się oczywiście Mars. Po pierwszych udanych lądowaniach na Czerwonej Planecie ludzie zaczęli zakładać pierwsze osady badawcze, żeby przejść od teorii do praktyki i skolonizować Marsa.  

W pierwszych latach na Marsa wysyłani byli niemal wyłącznie naukowcy, którzy mieli badać w praktyce w jaki sposób można dostosować trudne środowisko Marsa do potrzeb ludzkości. Na początek na małą skalę, dla niewielkich osiedli, ale docelowo całą powierzchnię planety. Od dwudziestu pięciu lat ludzie zamieszkują już Marsa w osadach badawczych, powoli zaczyna już dorastać pokolenie, które nigdy nie poznało ziemskiej rzeczywistości.”

Obraz przeludnionej Ziemi z wysyconymi zasobami naturalnymi nie jest wcale tak nieprawdopodobnym scenariuszem, liczba ludności Ziemi według szacunków ONZ w roku 2050 wynosić ma ok. 9,7 mld.

“Po wielu próbach i błędach okazało się, że podstawowe problemy takie jak niska temperatura, silne burze piaskowe, niedobór tlenu i wody w stanie ciekłym da się rozwiązać. Naukowcy, którzy dobrze pamiętają problemy zniszczonej Ziemi postanowili, aby wszystkie metody, które będą stosowane na Marsie muszą od samego początku dbać o to, by nie spotkał go taki sam los, jak Ziemi. Dlatego podjęto decyzję, że nadrzędną zasadą życia i rozwoju technologii na Marsie będzie filozofia Gospodarki Obiegu Zamkniętego. 

Ilość zasobów naturalnych Marsa, podobnie jak w przypadku Ziemi, jest ograniczona. Na początku, kluczowe minerały i inne surowce były transportowane na Marsa z ziemskich fabryk i kopalń. Jednak z biegiem czasu, liczba takich transportów zaczęła maleć, ponieważ coraz więcej produktów zaczęto wytwarzać bezpośrednio na powierzchni Marsa. Wszystkie wysiłki osad marsjańskich służyły temu, żeby uniezależnić się od Ziemi i żeby do maksimum ograniczyć zużywanie surowców naturalnych Marsa. Rozwiązanie było tylko jedno: recykling.”

Gra w jaskrawy sposób pokazuje różnicę między ziemskim modelem gospodarki linearnej, której nie udało się przetransformować na czas, a gospodarką obiegu zamkniętego ściśle przestrzeganego na Marsie.

“Większość mieszkańców Marsa nie opuszcza swoich osiedli, bo są one w większości samowystarczalne, nie ma potrzeby z nich wyjeżdżać, a do tego prawie wszystkie osiedla są do siebie bardzo podobne. W tych przypadkach, w których jednak trzeba dostać się do innego osiedla używa się pojazdów przypominających nasze ziemskie poduszkowce. Są one zasilane panelami słonecznymi i akumulatorami o dużej pojemności. Każde wyjście poza osiedle wiąże się z ubraniem skafandra, który chroni przed niską temperaturą, piaskiem i silnym wiatrem i dostarcza tlen. Mimo wszystko przybycie kogoś obcego do osiedla jest rzadkością i często jest szeroko rozgłaszane. Najczęściej między osiedlami przemieszczają się naukowcy, specjalne grupy specjalistów do rozwiązania konkretnych problemów, lub bardzo bogaci członkowie społeczności.

Mieszkańcami Marsa na początku byli wyłącznie naukowcy, inżynierowie i obsługa techniczna. Wraz z postępem kolonizacji na Marsa zaczęli przybywać nowi specjaliści. Żeby się dostać do kolonii trzeba było nie tylko posiadać konkretne umiejętności, ale też być w swojej dziedzinie ekspertem. Z czasem społeczności rozrosły się wystarczająco, żeby prowadzić życie zbliżone do tego na Ziemi. Dlatego od kilku lat na Marsie znaleźć się da poza inżynierami, naukowcami i operatorami maszyn możemy znaleźć też na przykład specjalistów od mediów i rozrywki.”

Jednym z zamysłów gry jest zwrócenie uwagi na to, że nawet jeśli mamy jakieś alternatywy dla życia na Ziemi jako gatunek ludzki, to życie to będzie wymagało mnóstwa kompromisów i będzie zupełnie inne niż to, które znamy. Gra ma zostać opublikowana w najbliższych tygodniach i pozostać darmowa do wykorzystywania dla celów tak edukacyjnych, jak i rozrywkowych.