Transformacja energetyczna Śląska opiera się o przejście z obecnego systemu energetycznego z wykorzystaniem nieodnawialnych źródeł energii do systemu energetycznego opartego na źródłach odnawialnych, w celu całkowitej dekarbonizacji gospodarki i osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2050 roku. Odnawialne źródła energii mają wyjątkowy potencjał dla zaspokojenia rosnących potrzeb w zakresie dostępności energii elektrycznej. Istotnym elementem transformacji jest również sama edukacja i uświadamianie mieszkańców aglomeracji o bezwzględnej konieczności podjęcia działań w celu zredukowania emisji CO2 do środowiska. Rozumie się przez to stawianie na odnawialne źródła energii i poszukiwanie, a także inwestowanie w nowe ekologiczne rozwiązania, oraz wdrażanie zasad ekologii do życia codziennego w przemyśle jak i w gospodarstwach domowych.

Ciekawym przykładem jednego z nowoczesnych ekologicznych rozwiązań jest wykorzystanie zielonego wodoru, stanowiącego istotną alternatywą dla paliw kopalnych. Wyczerpywalność zasobów energetycznych jest jednym z podstawowych problemów związanych z ich użytkowaniem. Dotyczy to w szczególności paliw kopalnych takich jak węgiel kamienny, który dla obszaru Śląska od lat stanowił główny zasób energetyczny. Zwiększone zapotrzebowanie na paliwa kopalne doprowadzi w konsekwencji do wyczerpywania ich złóż. Jednym ze sposobów poradzenia sobie z tym wyzwaniem jest poszukiwanie ich substytutów.

W związku z powyższym w ubiegłym roku zapowiedziana została budowa Doliny Wodorowej w ramach Polskiej Strategii Wodorowej na terenie Górnego Śląska – w regionie którego transformacja energetyczna szczególnie dotyczy. 31 stycznia 2022 r. w Muzeum Śląskim w Katowicach, z inicjatywy Agencji Rozwoju Przemysłu S.A., powołana została Śląsko–Małopolska Dolina Wodorowa, będąca drugą w kolejności powstania i największa pod względem wielkości i potencjału doliną wodorową w Polsce. Jej powołanie stanowi dla województwa Śląskiego okazję do bardziej efektywnego wykorzystania jego potencjału w rozwijaniu nowoczesnych, innowacyjnych technologii, a ponadto przyczyni się do rozwoju gospodarczego regionu oraz zwiększenia jego atrakcyjności inwestycyjnej. 

Energia produkowana z wodoru jest niewyczerpalna, jednocześnie będąc jedną z najczystszych metod produkcji energii. Sam wodór jest ponadto najprostszym i najobficiej występującym w przyrodzie pierwiastkiem. Dla ułatwienia dyskusji na temat wodoru przyjmuje się oznaczenie kolorystyczne i wyróżnia 3 główne rodzaje wodoru: szary, niebieski i zielony. Szary wodór otrzymywany jest w procesie zgazowania węgla lub reformingu metanu. Jest on produkowany z paliw kopalnianych, a jego użycie niestety wiązałoby się ze znacznymi emisjami CO2.  Niebieski wodór również otrzymywany jest w procesie parowego reformingu metalu lub zgazowania węgla. W przypadku wodoru niebieskiego stosuje się metody wychwytywania i składowania CO2, co zmniejsza jego emisje, jednak nie jest wstanie jej wyeliminować. 

Najbardziej atrakcyjnym rodzajem wodoru jest jednak wodór zielony, otrzymywany w procesie elektrolizy z wykorzystaniem energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych. Cenną cechą zielonego wodoru jest jego zerowa emisyjność oraz bardzo szerokie zastosowanie, obejmujące szereg działów gospodarki takich jak przemysł, transport czy ogrzewanie, co czyni go najbardziej atrakcyjnym rozwiązaniem dla planów energetycznych światowej gospodarki. 

Produkcja zielonego wodoru ze źródeł odnawialnych i użycie go w ogniwach paliwowych daje zatem możliwości transformacji energetycznej, osiągnięcia neutralności klimatycznej, a sam wodór odgrywa ogromną rolę w dekarbonizacji gospodarki. Ze względu na malejące koszty energii słonecznej i wiatrowej, produkcja zielonego wodoru, wraz z upływem lat staje się co więcej coraz bardziej atrakcyjna pod względem ekonomicznym.

Ponadto, kolejną zaletą wodoru jest jego zdatność do długoterminowego magazynowania energii jak i fakt, iż w porównaniu z paliwami kopalnymi, a nawet niektórymi innymi odnawialnymi źródłami energii, wodór oferuje zrównoważone korzyści w całym łańcuchu dostaw. Zainteresowanie wodorem jest powszechne zarówno w instytucjach publicznych jak i prywatnych, jednak samo wdrożenie działań rozpowszechniających jego użytkowanie spotyka się z szeregiem barier i przeciwności.

Pomimo malejących kosztów energii odnawialnych, główną przeszkodą w pozyskiwaniu zielonego wodoru jest wysoki koszt jego produkcji wiążący się z koniecznością dużego wkładu finansowego.